Konten
"Apa bisa ngomong?" Iki minangka pernyataan sing akrab ing antarane pasangan. Komunikasi penting ing sesambetan apa wae, apa ing omah utawa nyambut gawe, nanging supaya komunikasi nindakake pakaryan kanggo ngrampungake konflik lan pangerten sing jero, kalorone kudu ngobrol.
Asring ora ngono. Asring salah sawijining wong pengin ngomong lan sing liyane pengin ora ngomong. Wong sing ora gelem ngomong menehi alasan supaya ora ngomong: ora duwe wektu, ora ngira bakal nguntungake; dheweke mikir yen garwa utawa pasangane pengin ngomong supaya bisa ngontrol; dheweke ndeleng kekarepane pasangane supaya bisa ngomong kaya sing nggrundel utawa panjaluk neurotik.
Napa wong ora komunikasi?
Kadhangkala wong sing ora bakal ngobrol yaiku kerja keras sing pracaya tumindak, ora ngomong, lan kabeh urip bisa digunakake kanggo nggarap utawa nindakake proyek liyane. Kadhangkala, dheweke nesu lan nahan amarga nesu karo pasangane. Kadhangkala dheweke setuju ngomong nanging mung nyoba kanggo nyenengake mitra; mula ora ana kemajuan nyata.
Nanging, penyebab utama wong sing ora pengin ngomong yaiku ora gelem nyerah kanthi bener.
Confucius nate ujar,
"Aku wis lelungan adoh banget, lan aku durung nemokake wong sing bisa nggawa keputusan kasebut marang awake dhewe."
Katon yen umume wong pengin ndeleng samubarang kanthi cara sing padha, lan dheweke ora seneng karo omongan apa wae sing bisa nyebabake pandangane larang. Dheweke mung kepengin menang, dudu komunikasi sing asli lan nyata.
Iki ora mung bener kanggo mitra sing ora pengin ngomong.
Mitra sing pengin ngobrol asring mung kepengin mbujuki wong liya sing sejatine bener, kanthi nduwe diskusi "terbuka".
Iki bisa dadi sebab liyane supaya pasangane ora gelem omong. Ngono, mitra sing pengin ngomong mung pura-pura nanging nyatane ora pengin ngobrol (melu dialog sing konstruktif). Intine yaiku wong sing ora gelem ngomong bisa dadi wong sing nolak ngomong utawa wong sing pura-pura pengin ngomong.
Ana rong aspek masalah iki:
(1) ngenali wong sing ora pengin ngomong,
(2) supaya wong kasebut diajak.
Aspek pertama bisa uga paling angel. Kanggo ngenali sapa sing ora pengin ngomong karo sampeyan; sampeyan kudu gelem ndeleng dhewe kanthi objektif. Yen, kayata, sampeyan minangka wong sing pengin ngobrol, mula sampeyan bakal angel ngerti manawa sampeyan ora motivasi kanggo ngobrol, supaya pasangan sampeyan ndeleng sudut pandang lan ngrungokake panjaluk sampeyan babagan ganti polah tingkahe.
Yen sampeyan wong sing terus nolak ngomong, sampeyan bakal angel menehi alesan sampeyan. Sampeyan bakal mikir manawa alasan sampeyan ora ngomong bisa dibenerake lan ora gelem malah mikir utawa mriksa.
"Saben ngobrol bisa nyebabake padu?" sampeyan bakal ngomong, utawa, "Aku ora duwe wektu kanggo iki!" utawa, "Sampeyan mung pengin nyalahake aku lan nuntut aku ganti."
Deleng dhewe kanthi objektif
Iki mbutuhake wani luwih saka mlumpat saka geni sing murup. Iki amarga nalika sampeyan mlumpat ing geni sing murup, sampeyan ngerti apa sing ana gandhengane, nanging nalika nyoba ndeleng awake dhewe kanthi objektif, sampeyan bakal ngadhepi semaput sampeyan dhewe. Sampeyan mikir sampeyan bisa ndeleng kanthi obyektif lan sampeyan ngerti apa sebabe.
Freud minangka psikolog pisanan sing nerangake manawa umume pikiran kita ora sadar. Dadi nggawe sadar apa sing ora sadar yaiku bagean sing angel kanggo ndeleng dhewe kanthi objektif.
Semono uga, wong sing ora gelem ngomong uga kudu nyawang awake dhewe kanthi objektif. Dadi kanggo saben mitra, sing nolak ngomong lan sing pura-pura pengin ngomong, kalorone kudu bisa njupuk langkah pertama kanggo ngenali yen pancen pengin ngomong utawa kenapa dheweke ora pengin ngomong.
Yen sampeyan minangka mitra sing pengin ngobrol lan wis suwe golek cara supaya mitra sampeyan bisa ngobrol, langkah pertama yaiku ndeleng dhewe. Apa sing sampeyan tindakake supaya dheweke ora omong? Cara paling apik kanggo njaluk wong sing ora gelem guneman yaiku miwiti kanthi tanggung jawab kanggo kontribusi sampeyan dhewe.
"Aku kira sampeyan ora pengin ngomong amarga sampeyan mikir aku bakal menehi akeh tuduhan utawa tuntutan yen kita ngobrol," sampeyan bisa ngomong. Sampeyan nuduhake empati lan mulane bisa uga nuduhake manawa sampeyan wis selaras karo wong liya.
Yen sampeyan wong sing nolak ngomong, sampeyan bisa uga nyoba taktik sing padha. Nalika pasangan sampeyan ujar, "Ayo ngobrol," sampeyan bisa mangsuli, "Aku wedi ngomong. Aku wedi yen kudu nyerah kanthi bener. ” Utawa sampeyan bisa ngomong, "Aku ngerti sampeyan rumangsa ora ngrungokake sampeyan, nanging aku wedi ngomong amarga sadurunge aku ngalami sampeyan pengin mbuktekake manawa sampeyan bener lan aku salah."
Tembung "ngalami" penting ing kene amarga obrolan tetep subyektif lan bisa terus dialog. Yen sampeyan ujar, "Aku wedi ngomong amarga sadurunge sampeyan mesthi pengin mbuktekake aku salah lan awakmu bener." Saiki pratelan kasebut katon luwih kaya tuduhan lan ora nyebabake dialog lan resolusi.
Kanggo njaluk wong ngobrol sing ora pengin ngomong, luwih dhisik kudu ngomong kanthi cara sing ora pengin ngomong - yaiku empati karo pasangan sampeyan tinimbang nyoba manipulasi. Supaya ora ana wong liya sing pura-pura ngomong, sampeyan kudu empati karo mitra kasebut lan nduduhake niat kanggo menehi lan njupuk.
Ya angel. Nanging ora ana sing ujar yen hubungan gampang.