Konten
- Kita kabeh butuh swara lan papan sing aman
- 1. Ditampa
- 2. Watesan dipikir
- 3. Bali menyang iman
- 4. Hobi ing njaba
Kasetyan ing bebrayan beda-beda wujud. Ora ana rong kahanan sing padha, sanajan akeh sing padha. Akeh pasangan sing melu terapi kanggo ngrampungake infidelity lan pulih lan ngrampungake perkawinan. Nanging kanggo sawetara wong, wong teka dhewe kanggo ngrampungake masalah, nalika takon apa dheweke kudu tetep utawa budhal.
Wis nikah karo cheater serial
Susan, 51 wis nikah luwih saka 20 taun. Dheweke lan bojone duwe anak telu (17, 15, 11). Dheweke pancen religius banget lan asale saka omah sing tuwane pegatan amarga bapake wis akeh urusan. Nanging, sanajan akeh masalah, ibune ora pengin nikah lan terus tetep nganti bapake lunga.
Dheweke ora diwasa akeh, nanging sing dadi gedhe dheweke yaiku ibu - sing amarga alesan agama dhewe - ora nate nate pegatan. Iki dikuatake sajrone dheweke urip.
Ibune ngomong babagan tetep karo bojo preduli apa sing kedadeyan - kajaba nyiksa fisik. Dheweke berjuang sawise wong tuwane pegatan. Iki dudu wayah sing apik kanggo dheweke lan sedulur-sedulure.
Susan lara ati utamane amarga dheweke kudu ngunjungi bapakne lan ing wektu sing padha nonton ibune nandhang sangsara. Saka pengalaman urip kasebut, dheweke mutusake dheweke ora bakal nindakake perkara kasebut marang anak-anake, yen dheweke omah-omah lan duwe anak - tegese bakal tetep urip bebrayan, preduli.
Sing ironis yaiku dheweke uga wis omah-omah karo cheater serial. Nanging amarga dheweke Kristen sing taat lan ora dilecehake kanthi fisik, mula dheweke ora bakal nilar perkawinan.
Bojone Susan wis akeh urusan. Dheweke durung mandheg. Dheweke bakal terus golek informasi, informasi apa wae, sing bakal validasi yen dheweke krasa ana sing ora ana, dheweke mbeling. Dheweke mesthi ana ing pikirane. Ngonsumsi akeh dina dheweke. Akeh tenagane.
Dheweke nemokake sawetara telpon ekstra lan bakal nelpon wanita kasebut. Ngadhepi dheweke. Cekap semanten, dheweke nesu banget. Kanthi saben panemune, dheweke ora percaya yen iki uripe (nanging pancen!) Dheweke dijaga kanthi finansial. Dheweke duwe jinis. Dheweke ngadhepi bojone nanging ora berhasil.
Sanajan wis kejiret, dheweke ora bakal ngakoni. Dheweke miwiti terapi. Dheweke melu bareng, nanging terapi duwe umur cekak. Kabeh padha nindakake.
Kajaba yen ana wong sing gelem ngulit lapisan kasebut, didhelikake, lan diadhepi para dhemit kenapa dheweke ngapusi, ora ana pangarep-arep.
Lan pangarep-arep manawa ana wong duwe garwa, pungkasane bakal ganti, sayange ora suwe.
Kita kabeh butuh swara lan papan sing aman
Minangka klinis skenario jinis iki, wiwitane bisa dadi tantangan, aku ora bakal ngapusi. Aku mikir kepiye perasaan wong ing awake dhewe yen milih tetep bebrayan sembrono, ditindakake kanthi ngapusi, ngiyanati, lan ora percaya.
Nanging aku langsung ngerem pikirane, kaya sing dirasakake, 'menilai', lan ora adil. Iki dudu sing dadi klinis.
Aku kanthi cepet ngelingake yen penting banget kanggo ketemu karo wong sing dununge lan ora ing papan sing dakkarepake. Pokok'e, dudu agenda aku, iku duweke.
Dadi, kenapa Susan teka terapi yen dheweke wis ngerti yen dheweke ora bakal ninggalke bebrayan kasebut?
Kanggo siji, kita kabeh butuh swara lan papan sing aman. Dheweke ora bisa ngobrol karo kanca-kancane amarga dheweke ngerti apa sing bakal diomongake. Dheweke ngerti yen dheweke bakal diadili.
Dheweke ora bisa nuduhake kesah-kesah bojone karo ibune amarga dheweke seneng banget karo mantune lan ora pengin mbabarake dheweke kanthi cara lan kudu njawab pilihane - sanajan ibune nggawe siji padha.
Dheweke rumangsa kepepet, macet, lan dhewekan.
Kepiye terapi mbantu Susan
1. Ditampa
Susan ngerti yen dheweke ora duwe rencana nilar bojone - sanajan dheweke ngerti yen ngerti.
Kanggo dheweke yaiku babagan nampa pilihan sing wis digawe lan nalika ana kedadeyan sing ora becik (lan dheweke ngerti) utawa dheweke ngerti babagan urusan liya, dheweke ngelingake yen dheweke saben dina milih tetep bebrayan amarga alasane dhewe - agama lan kekarepan sing luwih kuwat supaya ora bebrayan kulawarga.
2. Watesan dipikir
Susan kudu sinau babagan carane mlaku-mlaku nalika kepengin terus mindhai lingkungane lan golek petunjuk.
Iki dudu perkara sing gampang ditindakake amarga sanajan dheweke ngerti yen dheweke ora bakal lunga, iki menehi validasi rasa usus, mula dheweke rumangsa kurang 'gila' kaya sing bakal diucapake.
3. Bali menyang iman
Kita nggunakake iman dheweke minangka kekuwatan sajrone wektu kangelan. Iki mbantu dheweke tetep fokus lan menehi katenangan jero. Kanggone Susan, tegese mlebu greja kaping pirang-pirang seminggu. Iki mbantu dheweke rumangsa lemah lan aman, mula dheweke bisa ngelingi kenapa dheweke milih nginep.
4. Hobi ing njaba
Amarga kelangan kerja bubar, dheweke duwe luwih akeh wektu kanggo mikir dhewe.
Tinimbang cepet bali kerja (lan amarga finansial dheweke ora prelu) dheweke mutusake njupuk sawetara wektu kanggo dheweke, nglampahi wektu karo kanca-kanca, lan nganggep hobi ing njaba omah lan ngasuh anak-anake. Iki nyedhiyakake rasa bebas lan nuwuhake rasa percaya marang dheweke.
Nalika Susan ngerti babagan masalah liyane, dheweke terus ngadhepi bojone, nanging ora ana sing owah. Lan ora bakal. Dheweke ngerti saiki. Dheweke terus nolak urusan kasebut lan ora bakal tanggung jawab.
Nanging kanggo dheweke, yen ana wong sing diajak ngobrol lan diluncurake tanpa diadili lan duwe rencana kanggo njaga kewarasan nalika tetep urip ing bebrayan, wis nulungi dheweke kanthi emosional lan psikologis.
Ketemu wong sing lagi dununge lan ora ing endi sing dipercaya kudu ditrapake lan mbantu dheweke nganggo strategi sing luwih efektif, asring menehi rasa lega lan panglipur sing digoleki wong kaya Susan.