Konten
Mung kanggo negesake kanthi jelas, sesambetan bisa uga maringi hadiah banget nanging ora gampang. Iki minangka lelungan sing bisa uga nantang tantangan ing wiwitan, tengah, lan pungkasan. Aku pengin nuduhake ing kiriman iki sawetara masalah lan prekara sing kudu dielingi, nalika pasangan mbukak tahap kasebut.
Wiwitane
Kanggo miwiti sesambetan, kita bisa uga kudu ngatasi rasa wedi lan mamang, lawas lan anyar, sing bakal ngganggu. Risiko mbukak lan rentan bisa uga angel banget. Apa kita rumangsa cukup aman supaya wong liya mlebu? Apa kita ngidini tresna lan tresna? Apa kita kudu resiko ngutarakake perasaan sanajan wedi - utawa uga antisipasi ditolak lan lara?
Akeh wong sing wis kerja bareng karo praktikku sing angel ngupayakake pitakon kasebut. Sawetara percaya yen emosine gedhe banget, dheweke butuh banget, utawa gawane rumit banget, lan kepengin weruh apa dheweke bakal kakehan. Wong liya, ing tangan liyane, rumangsa ana kesalahan karo dheweke lan kepengin weruh apa dheweke bakal cukup. Sawetara wong liya nggawa rahasia rahasia lan isin banget, lan dheweke kepengin weruh: apa ora tenan ngerti aku, apa dheweke bakal mlayu?
Pitakon kasebut ora umum, nanging kadang bisa lumpuh. Wangsulane ora mesthi gampang lan ora bisa dingerteni sadurunge. Amarga ngerti keraguan, rasa wedi, pangarep-arep, lan motif kita, nampa kasebut minangka bagean saka kita, lan ngerti asal usule, biasane dadi langkah pertama. Sanajan kesadharan awake dhewe penting, kadang kita bisa uga mikir banget, mula kudu ngrungokake pikiran, ati, lan awak. Nggoleki awake dhewe kanthi katresnan lan kabecikan uga penting, supaya bisa ngerti apa sing penting tumrap kita ing sesambetan, apa sing digoleki, lan watesan pribadi kita dhewe.
Wong tengah
Luwih akeh wektu sing kita lakoni bareng karo mitra, dadi luwih akeh kesempatan kanggo sesambungan lan karukunan, nanging uga kanggo gesekan lan kuciwa. Yen luwih akeh sejarah dituduhake, luwih akeh kesempatan kanggo dadi luwih cedhak lan nggawe makna bebarengan, nanging uga kanggo nesu utawa nesu. Punapa mawon sing bakal kelakon hubungan pasangan sing mantep minangka fungsi saka telung unsur: loro individu lan hubungan kasebut dhewe.
Kaloro sing pertama yaiku pengalaman, pikirane, lan perasaan saben wong. Iki bakal nemtokake apa sing diyakini saben wong sing dibutuhake lan dikarepake saka sesambungan, lan kepiye kemampuan utawa kekarepane nemokake landasan. Contone, aku nate duwe klien sing, sawetara wulan sadurunge pesta pernikahane, ngandhani: "Aku pengin nindakake apa sing ditindakake bapakku karo ibuku: Aku mung pengin nyetel, golek cara kanggo ora nggatekake dheweke." Model peran sing kita lakoni wis asring nemtokake, kanthi sadar utawa ora, babagan apa sing dipercaya kapercayan.
Hubungan kasebut dhewe minangka elemen kaping telu, lan luwih gedhe tinimbang jumlah perangane. Contone, dinamika sing asring diamati kaping pirang-pirang bisa diarani "wong sing nguber," sing dikarepake wong siji liyane saka liyane (luwih akeh tresno, luwih akeh perhatian, komunikasi luwih akeh, luwih akeh wektu, lan liya-liyane), lan sing liyane nyingkiri utawa ngindhari, manawa amarga dheweke rumangsa ora kepenak, kewalahan, utawa wedi. Dinamis iki kadhang kala nyebabake jaringan hubungan kasebut, ngrusak kemungkinan negosiasi, lan bisa nyebabake rasa nesu ing kaloro pihak.
Apa sing kudu ditindakake nalika barang lan mitra ora katon cocog? Ora ana siji-sijine wangsulan amarga pasangan minangka entitas sing kompleks, terus berkembang. Nanging, penting kanggo njaga pikiran sing mbukak lan penasaran babagan pengalaman, pikiran, perasaan, kabutuhan, impen, lan target mitra. Nyatane ngakoni lan ngormati macem-macem kita penting kanggo ngerti liyane. Tanggung jawab lan tanggung jawab kanggo tumindak lan perkara sing kita ucapake (utawa ora diucapake), uga terbuka kanggo nampa umpan balik, penting kanggo njaga kekancan lan rasa aman lan percaya ing hubungan kasebut.
Pungkasan
Endings meh ora gampang. Kadhangkala kasusahan kasebut tetep dadi kekarepan utawa bisa mungkasi sesambungan sing rumangsa bosen, ora nyukupi kabutuhan kita, utawa dadi beracun utawa kasar. Kadhangkala tantangane yaiku ngatasi kelangan sesambungan, apa iku pilihan kita dhewe, keputusan pasangan, utawa amarga kedadeyan urip sing ora bisa kita kontrol.
Prospek kanggo mungkasi sesambetan bisa nguwatirake, utamane sawise suwe saya suwe. Apa kita njupuk keputusan cepet-cepet? Apa ora bisa ngrampungake iki? Apa maneh aku bisa ngadeg? Apa aku wis ngenteni suwe banget? Kepiye carane bisa ngatasi kahanan sing durung mesthi iki? Iki minangka sawetara pitakon sing wis bola-bali dirungokake. Minangka ahli terapi, dudu tugasku kanggo mangsuli, nanging bareng karo klien nalika perjuangan karo dheweke, mbantu dheweke ngrampungake, nggawe akal, lan ngerti tegese kahanan kasebut.
Umume proses iki ora ana rasional lan linear. Ragam perasaan bisa uga muncul, bola-bali bertentangan karo pikirane sing rasional. Katresnan, kaluputan, wedi, bangga, nyingkiri, sedhih, sedhih, nesu, lan ngarep-arep - kita bisa ngrasakake kabeh ing wektu sing padha, utawa bisa bolak-balik ing antarane dheweke.
Ngrungokake pola lan sejarah pribadi uga penting: apa kita cenderung ngilangi sesambetan yen krasa ora kepenak? Apa kita ngowahi hubungan dadi proyek pribadi sing ora ngakoni yen gagal? Ngembangake kesadharan dhewe kanggo ngerti sifat wedi sing migunani migunani kanggo nyuda pengaruhe marang kita. Kabecikan lan sabar karo kangelan, uga ngajeni awake dhewe lan mitra, minangka sekutu paling apik ing bagean lelungan kasebut.
Ing jumlah
Sanajan manungsa "kabel" supaya bisa sesambetan, iki ora gampang lan kadhang kala mbutuhake akeh gaweyan. "Pakaryan" iki kalebu dipikir ing njero lan ndeleng. Kita kudu ngerti supaya bisa ngerti, nampa, lan ngerti pikirane, pangrasa, kekarepan, pangarep-arep lan tantangane dhewe. Kita kudu nggoleki kanggo ngenali, menehi papan, lan ngurmati pengalaman lan kasunyatan mitra. Saben langkah lelungan nggawa tantangan lan kesempatan anyar kanggo saben wong lan hubungane dhewe. Ana ing perjalanan iki, luwih saka tujuan sing dibayangake, ing endi janji katresnan, sesambungan, lan kasenengan bisa ditemokake.