Ana wektu nalika wong tuwa sing ketat dadi pakewuh, lan saben bocah kudu netepi aturan rumah tangga sing wis ditemtokake dening wong tuwa. Ngasuh bocah kaya ngono ningkatake generasi paling gedhe lan pambrontakan, nanging sukses finansial. Saiki, saiki disenengi karo wong tuwa modern.
Nopo nopo Mung ora bisa. Wong tuwa sing otoriter bisa ngunggahake anak kanthi rasa mandhiri lan tumindak mbrontak. Artikel dening Aha Parenting ngandhakake sawetara sebab kenapa wong tuwa sing ketat cacat utawa apa?
1. Iki menehi kesempatan kanggo bocah-bocah supaya ana internal disiplin lan tanggung jawab
Dheweke ujar manawa wong tuwa sing otoriter ngalangi bocah-bocah supaya ora sinau disiplin amarga bocah mung tumindak wedi yen dihukum.
Iki nyritakake babagan watesan sing jelas lan istilah umur anyar sing ngaku yen anak bakal kanthi otomatis nglakoni sing bener kabeh amarga kabeh wong tuwa sing tresna nerangake babagan watesan.
Yen wis diwasa, yen ora tumindak, tetep bakal diukum. Ora ana watesan umur ing ngendi sampeyan bebas nindakake apa sing sampeyan karepake ing jagad iki. Ora bisa sinau disiplin apa wae utawa liyane (apa ana jinis liya?) Tanpa konsekuensi. Yen pancen, masarakat ora butuh Penegak Hukum.
Ana wong sing ora nggatekake.
2. Ngasuh Otoritas adhedhasar rasa wedi, mula mulang bocah supaya padha bully
Artikel kasebut negesake amarga model peran wong tuwa nggunakake kekuwatan kanggo ngetrapake aturan. Mulang supaya bocah nggunakake kekuwatan supaya bisa dadi kekarepane.
Iki uga mulang manawa ana kekuwatan sing luwih kuwat kayata Marinir lan FBI yen bisa. Iki minangka titik sing padha lan isih ora kejawab.
3. Bocah-bocah sing dikatutake kanthi disiplin ngukum duwe kecenderungan nesu lan depresi
Pratelan kasebut amarga bagean sing BENAR-BENAR ora bisa ditampa dening wong tuwa, lan wong tuwa sing ketat ora ana ing kono kanggo mbantu dheweke ngrampungake, mekanisme pertahanan kasebut dadi gila.
Ok, Pratelan iki nggawe asumsi yen wong tuwa sing ketat ora nerangake sebabe ana paukuman. Iki uga nganggep manawa wong tuwa ora nulungi anake "mbenerake bagean sing ora bisa ditampa." Uga kanthi logis uga nganggep manawa wong tuwa Kudu nampa kabeh tumindak.
Iku akeh asumsi sing salah.
4. Bocah-bocah sing dikembangake wong tuwa sing ketat ngerti manawa kekuwatan mesthi bener.
Ing bagean iki, panulis nampa manawa wong tuwa sing ketat ngajar bocah supaya manut, uga ngakoni yen sejatine dheweke sinau. Banjur, ujar manawa amarga bocah sing duwe wong tuwa sing ketat manut, dheweke dadi wedhus lan ora nate takon wibawa yen kudune. Dheweke ora bakal ngembangake kualitas kepemimpinan lan ora tanggung jawab amarga dheweke mung ngerti cara ngetutake prentah.
Dadi, sawise ngakoni manawa parenting bisa ditindakake, mula bakal ujar manawa anak saka wong tuwa sing ketat iku wong bodho. Aku nganggep iki minangka asumsi liyane amarga ora ana panelitian kanggo nggawe iki.
5. Bocah cilik sing didisiplin kanthi disiplin sing keras cenderung luwih mbrontak
Klaim manawa ana panliten sing nuduhake manawa kluwarga otoriter ngunggahake bocah sing mbrontak lan nggunakake wong diwasa ing rezim otoriter kanggo menehi pambrontakan minangka bukti.
Sawise negesake ing bagean sadurunge, manawa anak-anak saka wong tuwa sing ketat iku wong gemblung tanpa manut lan ora nate takon babagan panguwasa, mula banjur nolih lan ujar, suwalike kedadeyan. Sing endi?
6. Bocah-bocah dibesarkan mung kanggo "nindakake sing bener" lan nalika nindakake, dheweke bakal nemoni luwih akeh masalah lan dadi tukang ngapusi sing apik banget.
Ora ana panjelasan, bukti, utawa njabarake klaim kasebut. Mung kasebut kaya-kaya kasunyatan universal.
Dadi, ujar yen tumindak bener nggawe wong susah lan uga apus-apus. Ora ana sing masuk akal.
7. Iki ngrusak hubungan wong tuwa lan bocah
Nerangake manawa amarga wong tuwa sing ketat nggunakake cara kasar kanggo ngukum bocah sing ora sopan. Tumindak fisik nuwuhake rasa sengit lan pungkasane, bocah-bocah tuwuh rasa sengit marang wong tuwa lan ora tresna.
Ok, maneh ana akeh asumsi ing kene. Siji, nganggep manawa wong tuwa sing ketat ora nate tresna marang anak-anake ing antarane nalika dheweke ora ngalami siklus tumindak-salah.
Uga nganggep manawa bocah-bocah tuwuh ngeling-eling mung wengi sing ora turu ing ruang panyiksa sing listrik nganti pirang-pirang jam.
Pungkasan, nganggep manawa supaya bocah nindakake apa sing dikarepake lan ora diukum iku minangka tandha katresnan. Ora nate nganggep bisa uga, sawetara bocah bisa nginterpretasikake minangka tandha "aja peduli karo apa sing daklakoni." mung ngenalake kemungkinan bisa kedadeyan.
Nyimpulake manawa aplikasi ukuman bisa ngrusak kabeh upaya positif sing ditindakake wong tuwa kanggo bocah kasebut lan negesake manawa dheweke ora nate sinau disiplin.
Artikel kasebut ujar amarga bocah-bocah saka wong tuwa sing berwenang duwe rasa percaya dhiri sing luwih sithik. Ngandhani manawa anak saka wong tuwa sing permisif minangka bocah sing duwe hak dhiri duwe kapercayan sing luwih dhuwur. Luwih becik bocah kasebut ing jangka panjang amarga wong diwasa sing duwe kapercayan dhiri ora mbrontak kanthi bentuk utawa bentuk apa wae. Aku ngerti ora ana artine, nanging kesimpulan kasebut. Aja nganti nutulake subyek sing manut karo pamrih, nanging bocah sing mbrontak.
Banjur nggawe solusi "watesan empati" kanthi ngalangi anak sampeyan supaya ora nindakake kesalahan kanthi nemtokake watesan, nanging ora bakal ngukum dheweke nyebrang. Pratelan kasebut ngajar bocah supaya bisa disiplin dhisiplin amarga ora, sampeyan kudu micromanage kabeh sing ditindakake.
Bocah-bocah bakal tuwuh rasa watesan sing diwajibake dening wong tuwa yen sampeyan "empati" ngandhani apa sing bener lan apa sing salah. Yen ora duwe kesempatan yen dheweke tumindak salah, dadi tanggung jawab wong tuwa kanggo (meksa) nyegah bocah kasebut lan muga-muga, bocah duwe tanggung jawab supaya ora mbaleni nalika sampeyan ora katon.
Cara iki, pangandikane panulis, bakal menehi piwulang manawa ana sawetara bocah sing ora kudu dilintasi amarga ibu kudu nindakake perkara (nanging ora ukuman, mung versi sing digawe gula) nganti dheweke sinau ora bakal mbaleni kesalahan sing padha.
Iki dudu ukuman, amarga bocah lumrahe kepengin nuruti wong tuwa. Dadi kanthi "empati" ngendhegake dheweke supaya ora nindakake impuls, Wong tuwa mung "nuntun" dheweke menyang dalan sing bener. Kanthi cara sing ora kuoso, nanging empati, mesthi wae.