Konten
- Aja nganti tuwa dadi pasangan bisa ngilangi ikatan sampeyan minangka pasangan
- ⦁ Buwang bocah-bocah
- ⦁ Ohhh, seneng awan
- ⦁ Tumindak remaja
Aku maca sepisan yen tingkat kepuasan perkawinan paling murah yaiku nalika bocah-bocah wiwit sekolah. Mesthi wae, ana akeh spekulasi kenapa, lan amarga wis ndeleng tren sing padha karo para klien, aku kepengin mikir babagan perkara kasebut.
Ing wahyu "iki ora kudu gawe kaget", sing dadi pendorong utama kanggo rasa ora marem ing perkawinan yaiku kurang intim. Nanging kanggo 5 utawa 6 taun pisanan sawise duwe anak, kita kudu mikir yen fokus utamane yaiku kanggo anak-anak. Kita pancen ngarep-arep ora ana karukunan, mula kita kanthi gampang nyingkirake kabutuhane lan ngorbanake kabeh “kanggo kepentingan bocah.”
Nanging delengen, banjur bocah-bocah padha budhal sekolah. Kita wong tuwa kabeh nangis banjur tangi saka kabut sing kalebu bocah lan wiwit mikir babagan pira wektu sing wis kliwat lan "apa sabanjure."
Suwe-suwe, kita bakal golek mitra supaya bisa kepenak. Nanging wong sing lungguh ing méja ruang makan, sing wis dienggo bareng sajrone 5 taun kepungkur, saiki wis rada asing. Ikatan kasebut asring rusak. Kenyamanan sing sampeyan goleki pancen sithik. Ing jalur iki, pasangan ngerti yen hubungan kasebut wis pirang-pirang taun babagan hubungane kabeh lan liwat bocah-bocah, lan dheweke ora duwe wektu suwe supaya hubungan mitra sejatine bisa subur.
Aja nganti tuwa dadi pasangan bisa ngilangi ikatan sampeyan minangka pasangan
Suwe-suwe, kekawin kita nandhang sangsara, saben taun saya saya suda lan pungkasane dadi ora dingerteni. Kanggo sapa wae sing wis nyoba ngobati tanduran sing bakal mati, kita bakal ngerti yen suwe saya suwe tanpa perawatan, mula saya angel. Lan sanajan sampeyan bisa mbenakake sawise proses bosok hubungan sadurunge, luwih gampang yen sampeyan njupuk langkah-langkah luwih awal kanggo ngindhari.
Nanging aku krungu sampeyan. Aku ngerti manawa njupuk wektu kanggo keakraban nalika duwe anak cilik bisa dadi panjaluk kanggo ngobati kanker. Mesthi, ora bakal diwiwiti kaya ngono. Nanging ayo jujur. Kanggo akeh wong, nyoba cepet-cepet nalika duwe bocah cilik kaya nyoba numpak roller coaster ing taman tema ing akhir minggu preinan. Sampeyan mulai seneng banget, nanging banjur ngenteni 3 jam kanthi panas sing rame ing tengah-tengah tentara wong liya sing ora nesu mung bakal njupuk perkara kasebut sajrone 10 detik lan wis rampung. Voila. Sampeyan malah ora bisa nikmati. Sampeyan cukup, lan uga, sawise sawetara pikirane arep nggawe sampeyan pengin nyuda kuku. Sampeyan bisa ngomong sawetara wektu liyane. Ing dina Selasa. Ing mangsa adhem. Sawise kiamat. Mung mikirake mbuwang energi sampeyan plop ing kursi ing jammies lan diarani wengi. Nanging katresnan ora bakal tuwuh kajaba sampeyan menehi panganan, lan sesambungan sampeyan bakal mati yen sampeyan ora seneng. Kadhangkala, sampeyan kudu nyedhot lan terus menyang taman, supaya ora ngilangi semangat sampeyan.
Lan yen sampeyan nindakake kanthi bener, yen sampeyan nyedhaki plancongan minangka petualangan sing nyenengake ora ana masalah apa wae sing bakal ditindakake dina iki.
Mangkene sawetara tips:
⦁ Buwang bocah-bocah
(Bisik) paling ora sethithik sawetara jam. Deleng, aku ngerti swarane angel banget. Wong tuwa asring rada ora duwe neurotis babagan ngirim bocah ing wayah wengi utawa ing akhir minggu, luwih-luwih nalika bocah isih enom. Aku wis ngrungokake kabeh.
"Dheweke bakal kangen banget karo kita!"
"Nanging dheweke ngidini dheweke mangan brownies kanggo nedha bengi!"
"Dheweke ora nate nate wengi dhewe-dhewe!"
"Werewolves!"
Rungokna lan baleni sawise aku. Bocah-bocah bakal waras. Siji akhir minggu sewulan tanpa kehadiran sampeyan ora bakal ngrusak kabeh. Lan nggunakake "kabutuhan" minangka cara supaya ora akrab (amarga sampeyan kesel banget, ora "ngrasakake", lsp) pancen ora sehat lan mung bakal nuwuhake akeh masalah mengko (yen sampeyan iki, aku saranake menehi wong kaya aku nelpon). Keuntungan sing ditampa sampeyan lan pasangan sampeyan dadi ikatan luwih gedhe tinimbang pola makan sing wis rusak.
⦁ Ohhh, seneng awan
'Twas luwih saka mung nyetel sing apik lan pemandangan sing apik ing Anchorman. Kasenengan sore bisa dadi resep sukses ing sesambetan. Umume wong tuwa bisa mangan awan paling ora sepisan seminggu yen dheweke nyoba tenan (ya, rapat kasebut BISA ngenteni). Lan entuk siji-siji nalika bocah-bocah sekolah utawa perawatan bocah mung sakjam seminggu sing nggawe utawa ngrusak hubungan sampeyan. Lan pikiren. Nyolong nalika awan uga duwe mupangat tambahan kanggo mbantu ngilangi "perkara biasa" saka karukunan hubungan normal. Dadi ing arcade luwih apik nalika sampeyan sekolah sekolah (Yen wong tuwa maca iki, iku mung conto. Mesthi * Aku * ora nate bolos ....).Faktor nyenengake sing padha ditrapake nalika sampeyan wis gedhe, nanging tanpa telpon saka kepala sekolah.
⦁ Tumindak remaja
Nalika isih enom lan tresna, saben kasempatan sing diduweni dadi kesempatan kanggo kontak fisik. Kita nyolong 10 detik ing elevator, sak menit ngenteni bis. Nanging yen wis diwasa, kita bakal krasa ora sopan. Kita cenderung njaga barang-barang fisik ing kamar turu, banjur mung nalika kita seks. Nanging, sentuhan cilik kasebut - sesi mini kasebut - yaiku sing dibutuhake kanggo njaga rasa karukunan ing sesambetan kita. Dadi njupuk kesempatan kanggo snuggle lan ngelus-elus nalika sampeyan bisa, preduli sithik wektu sing kasedhiya.
Dadi wong tuwa ora menehi moratorium hubungan sampeyan. Aku ngerti, kadang-kadang kita ngarepake, amarga panjaluk kanggo bocah lan proyek lan kanca bisa uga ora sithik wektu lan tenaga kanggo mitra. Nanging kabutuhane kita dadi kanca aja nganti ganti mung amarga ana bocah cilik ing omah. Kabutuhan dhasar manungsa - supaya bisa dirasakake, dirungokake, ditresnani - ana prakara apa wae sing ana ing urip. Ya, mitra kita kudu peka karo level energi, swasana, lan galur. Ora, sampeyan ora nate ngrasakake yen sampeyan kudu setuju karo jinis. Nanging saben sesambetan, ora kuwat, kudu dijaga. Kita kudu nggawe wektu kanggo ngisi ikatan kasebut karo mitra. Amarga ing pungkasane urip kita, bakal dadi kenangan roller coaster kasebut, dudu sing digunakake kanggo ngindhari, sing bakal dadi pungkasane kita.