Konten
Ing postingan pungkasan "A Way Beyond the Bigest Kesulitan Komunikasi", aku ngomong babagan pitakon Penasaran minangka strategi komunikasi terbuka sing asring digunakake para terapis nanging uga digunakake ing antarane mitra. Aku uga nerangake kaluwihan saka pendekatan Ditutup lan Terbuka kanggo komunikasi. Pitakon sing kepengin weruh biasane divalidasi amarga wong sing kepengin weruh rasa kepengin ngerti luwih akeh babagan liyane. Kajaba iku, ngandhani pasangan sampeyan apa sing sampeyan pikirake kanthi langsung bisa uga kepenak utawa keterbukaan tumrap perspektif utawa pendapat kasebut. Kanthi cara iki, loro pendekatan kasebut bisa dadi komplementer. Contone, pernyataan sing kepengin weruh ("Aku kepengin ngerti kepiye akeh wong sing ngidentifikasi transgender.") Bisa diterusake karo pratelan terbuka ("Kanggo informasi sampeyan, aku transale.")
Overdoing cara mbukak
Nanging, ora ana perbaikan sing gampang, amarga mesthi ana jebule. Pendekatan sing mbukak, yen kakehan, bisa uga kudu takon akeh banget tanpa nyakup pambocoran pribadi sing cukup. Seseorang sing takon akeh jinis apa wae bisa rumangsa "kasedhiya" utawa bisa uga diadili yen dheweke salah mangsuli. Kayane "pewawancara" bisa uga duwe wangsulan lan "wong sing diwawancarai" ana ing hotspot kanggo ngiro-iro apa. Tinimbang narik kawigatene masarakat supaya bisa ngomong babagan awake dhewe (ego-stroking), mode wawancara sing berlebihan bisa nyebabake perasaan rentan. Kajaba iku, pewawancara bisa didhelikake minangka ndhelikake informasi pribadhi kanggo nggoleki luwih jero lan luwih raket sadurunge wong sing diwawancara rumangsa siyap. Sanajan "apa" lan "kepiye" dimaksudake kanggo mbukak tanggapan sing bisa ditindakake, yen wong nanggapi utamane kanthi luwih akeh pitakon, mitra obrolan bisa uga rumangsa yen dheweke ditandhani olahraga ing "penambangan data". Telusuri informasi pribadi bisa dirasakake utawa intim sadurunge sadurunge mbukak informasi pribadi tartamtu ing loro arah kasebut nemtokake konteks ngundang lan menehi upaya kanggo nuduhake informasi luwih lengkap.
Overdoing pendekatan tertutup
Pendekatan sing ditutup, yen wis kliwat, bisa uga takon akeh banget kanthi asil sing padha kaya sing nyebabake rasa penasaran. Bentenipun penting ing kene yaiku tujuan utama pendekatan tertutup yaiku ngarahake aliran informasi, dene tujuan utama pendekatan terbuka yaiku ngundang informasi bareng kanthi cara sing saling dihargai. Nalika ngundang nuduhake informasi pribadi bisa ngeterake rasa regane, bisa uga nggawe mitra krasa ketuk kaya sing nggoleki ora pengin males karo perspektife dhewe. Apa pitakonan tertutup utawa mbukak sing digunakake, wong sing takon sing penasaran banget, bisa uga katon kosong, arang nawakake bahan baku sing cukup kanggo cocog karo panjaluk supaya obrolan sing menarik. Pangembangan kapercayan bebarengan bisa dikorbanake lan mitra sing lemes bisa uga rumangsa rawan, kosong, lan ora marem.
Bentenipun, nalika pendekatan tertutup wis overdone, utamane kanggo nggayuh tujuan supaya bisa menehi akeh pendapat dhewe, risikone yaiku pangertene manawa pamicara ngasilake kontes saka sabun. Kaya-kaya anggone ngelingi kadang nyoba tingkat minat sing padha kanggo pamireng wis ora digatekake. Kajaba iku, pamicara bisa uga ora duwe sensitivitas tumrap basa awak sing nuduhake rasa ora kepengin weruh saka mitra. Panyuwunan kanggo kesel, bosen, utawa kepinginan kanggo ninggalake interaksi kasebut bisa uga sengaja ora digatekake utawa ora dianggep gampang, mung kanggo nemoni titikan sing mung ngandhakake kapinterane pamicara lan ora liya. Sedaya upaya kolaborasi dibayangke dening pamicara lan pamireng kaya ngono, bakal rumangsa ora validasi, jengkel, utawa nesu amarga ora duwe pertimbangan sing lagi wae disakseni.
Ora jelas endi sing luwih ala, penasaran-penasaran kanthi pikiran terbuka sing ora nate duwe panemu utawa dosen tertutup sing seneng banget ngrungokake omongane dhewe supaya kabeh pamirsa bisa lunga lan dheweke isih bakal ngobrol. Siji bisa uga ora duwe kontribusi apa-apa; liyane bisa uga entuk bathi kanthi ngomong luwih akeh tinimbang awake dhewe. Ora nemen uga katon apik banget kanggo nggayuh hubungan sing saling nguntungake.
Pentinge imbangan
Ing endi wae, keseimbangan kudu digoleki kanthi motif loro ekstrem kasebut. Kadhangkala, lan luwih asring ing klien sing aku weruh ing terapi pasangan, kalorone mitra cedhak karo dosen guru, mung ngenteni kanggo menehi pendapat dhewe menyang pihak liya, ora nate mriksa manawa ana pendapat sing bener. kapentingan utawa malah wis dingerteni dening pamireng. Asumsi sing ana gandhengane yaiku yen intine pacelathon ora kanggo ngrungokake pangerten, nanging ngetrapake sudut pandang menyang ruang angkasa yen mitra bisa uga ngrungokake lan cukup peduli kanggo ngerti. Kanggo pamicara, buktine keprigelan mitra yaiku nalika mitra ngrungokake lan nyoba ngerti. Yen ditinggalake menyang piranti dhewe, aku arang nyekseni babagan eksplisit babagan investasi, utawa kanggo pangerten. Fokus banget mung kanggo nyebutake sudut pandang, nyebabake kesempatan sing ora kejawab kanggo mriksa pangerten lan, bisa uga luwih penting, kanggo nuwuhake investasi ing sesambetan sing luwih penting tinimbang prakteke sudut pandang sing ditawakake ing udara. Iki ngasilake potensial kanggo nglatih pasangan supaya fokus kanthi tliti lan tliti babagan aspek maksud kasebut.
Nuduhake kasarasan lan tresno
Sing paling penting kanggo inisiasi lan njaga hubungan intim yaiku terus lan tampilan rutin ngrawat hubungan kasebut dhewe. Tampilan peduli iki kalebu ing bentuk lisan lan non-verbal. Sentuhan tangan, lengen ing pundhak, pratelan "Aku tresna sampeyan," "Aku peduli karo apa sing sampeyan pikirake, sanajan aku ora mesthi setuju," utawa "Kita bisa ngatasi iki, sanajan angel tenan, dalan frustasi ”.Iki minangka isyarat sing ngakoni tantangan bebarengan sing diwenehake para mitra kanggo ngatasi bedane lan fokus ing proyek sing padha, sebab dheweke dadi sepisanan, lan alasane dheweke tetep tetep sesambungan. Tunjuk kasebut ngurmati hubungan kasebut - perjuangan lan kekuwatan kasebut. Preduli saka apa maneh, iki minangka bagean sing paling penting kanggo nguatake saben kesempatan. Kita kudu sinau saka siji liyane. Kita bisa nggawe prekara sing penting, sawetara sing uga ora nyenengake nanging nalika nandhang sangsara iku kudu dirawat. Lan liwat pacoban lan pahargyan sing kita sekseni nalika nindakake urip masing-masing, sesambungan bisa ngrampungake kabutuhan siji liyane kanggo dijaga, lan kudu dihargai. Iki katresnan.