Konten
- Kita ngarepake katresnan ing urip bakal entuk kita
- Kepiye rasa ora aman bisa dingerteni
- Apa sing ngganggu kita supaya bisa dingerteni lan dingerteni dening katresnaning urip?
- Kita kudu milih antarane kepengin weruh lan ngatasi rasa wedi
Tuladha -
Deborah nate nyedhak karo nangis lan kandha, “Aku ora ngerti apa sing salah. Aku ngomong karo kancaku Dan yen aku pengin crita babagan sing penting banget. Aku wiwit ngandhani apa sing dak rasakake bab apa sing ditindakake dheweke sing nglarani aku. Dheweke banjur mlebu, tanpa ngidini aku ngrampungake apa sing dakkandhakake lan ujar yen aku salah amarga rumangsa kaya aku. ”
Iki minangka prekara sing umume diadhepi wong bodho ing sesambetan sepisan utawa luwih saka sepisan. Sing paling dikarepake kanggo kita kabeh yaiku kudu dingerteni lan divalidasi. Kita pengin dadi awake dhewe sing sejati lan supaya ana wong bisa ndeleng kita kanthi kamulyan lan ujar, "Aku tresna sampeyan kaya sampeyan."
Kita pengin wong sing bisa ngrungokake rasa lara kita, ngusap eluhe nalika lagi sedhih, lan seneng banget nalika ana kahanan sing apik.
Kita ngarepake katresnan ing urip bakal entuk kita
Ora ana sing pengin rumangsa kudu mbenerake apa sing dirasakake marang wong sing ditresnani.
Kita ngarepake wong sing paling kita tresnani nganggep pendapat kita bener. Ora sadhar, awake dhewe ngerti manawa dheweke kudu duwe geger lan ora bakal nggawe kita edan yen duwe ide sing aneh.
Sing edan, sanajan umume kita, kepengin banget karo wong sing ngerti lan percaya marang kita, pinten-pinten kita kepengin ngerti apa sing penting kanggo kita, nyebutake ide iki menyang awake dhewe banjur bisa kanthi nyata ngungkapake iki marang sing kita tresnani.
Nanging, nggatekke ing sesambetan, apa rampung kanthi ora dingerteni, bisa mateni pangarepan saka katresnan gesang kita permanen.
Kepiye rasa ora aman bisa dingerteni
Sawise kerja bareng Deborah lan Dan sawetara wektu, aku bakal ngerti kepiye sifat dinamine ora bisa ngobrol kaya sing bisa ngutarakake lan dirungokake.
Yen Deborah ngandharake rasa ora aman sing ana gandhengane karo Dan, tombol rasa ora aman Dan uga dipecat. Luwih tombol iki dipecat, dheweke dadi luwih pertahanan, lan liya-liyane. Dheweke dadi luwih pertahanan, mula Deborah rumangsa ora dirungokake lan ora penting.
Dheweke rumangsa ora penting, dheweke saya mundur lan ora nuduhake amarga dheweke ora bisa nyoba maneh. Dinamis iki didorong dening rasa ora aman ing loro-lorone lan kebutuhan kanggo dideleng lan dingerteni, nanging uga nyebabake rasa wedi yen dideleng lan dingerteni.
Kanggo wong-wong sing golek katresnan, pinten-pira kita sing rumangsa bisa rawan bisa nuduhake awake dhewe karo wong liya, tanpa wedi, tanpa kuatir diadili utawa dikritik.
Siji tangan, kita golek cara paling apik kanggo ngatasi kahanan sing ora nggatekke ing sesambetan amarga ora nggatekke ing sesambetan meh wae bisa mateni kita. Nanging, ing sisih liyane, kita wedi nyebutake kabeh amarga kuwatir diadili utawa dikritik.
Pengin dingerteni, bisa nyebutake kanthi jelas, lan nampa pesen minangka salah sawijining tantangan sing paling gedhe sing ditemokake karo akeh klien, loro-lorone individu sing pengin tresna lan sing wis ana hubungan.
Apa sing ngganggu kita supaya bisa dingerteni lan dingerteni dening katresnaning urip?
Wangsulane wedi. Wedi yen dideleng tenan.
Kanggo akeh wong, rasa wedi yen dideleng lan diakoni uga ana gandhengane karo babras, ditolak lan uga salah paham. Wedi manawa wong sing paling kita tresnani ing jagad iki nglawan sing paling penting, ngadeg kanggo kita, nantang.
Akeh wong sing wis lara karo wong-wong sing paling cedhak karo kita nalika isih cilik. Kita ora digatekake lan diabaikan utawa diwenehi perhatian negatif. Kita butuh kanca utawa mung nyoba obat-obatan obat supaya ora lara. Sawetara wong nganggep konsumsi obat-obatan obat sing nulungi rasa lara amarga ora diweruhi karo sing sampeyan tresnani.
Lan pungkasane kita nglawan dilema kepenginan katon dening mitra kita uga dadi perkara sing pancen medeni banget.
Kanggo kita sing durung entuk perhatian positif sajrone taun formatif, kadang-kadang mung digandhengake karo perhatian sing negatif. Ana prekara sing ana ing saben kita sing pengin nampa katresnan lan perhatian. Nanging, iki nyebabake dilema lan wedi ngadhepi ora nggatekke ing sesambetan.
Kita pengin digatekake, nanging amarga rasa wedi sing ana gandhengane, kita mundur utawa kita gelut.
Kesalahan iki nggawe ikatan dobel lan nggawe kita bisa maju ing pirang-pirang bidang ing urip. Iki nyebabake pengaruh romantis banget. Dadi, pitakonane kepiye sampeyan bisa ngatasi ketidaktahuan sajrone sesambetan?
Kita kudu milih antarane kepengin weruh lan ngatasi rasa wedi
Bisa uga, iki minangka salah sawijining cara paling apik kanggo ngatasi kabodoan ing sesambetan.
Nalika kita ora bisa mutusake pengin weruh utawa ora, cara kanggo nyebutake dadi ora jelas. Akibate, mitra kita salah paham karo kita. Iki nggawe luwih frustasi, kita rumangsa yen mitra ora peduli karo kita lan pungkasane ngalami ketidaktahuan ing sesambetan.
Ora nggatekke saka mitra kita nyebabake rasa sakit lan pungkasane nggoleki cara sing negatif kaya, 'kepiye carane bisa ngilangi rasa nolak?', Saka internet supaya bisa bali menyang mitra.
Siklus iki, banjur diresiki lan diuripake dadi dinamika ing endi kita nuduh mitra supaya ora entuk kita. Luwih ora tanggung jawab babagan apa sing dirasakake, apa sing pengin diandharake lan kepiye pengin dingerteni, kita salah ngucapake mitra nalika ora ngerti kita.
Kita ngerti marang awake dhewe, ”Yen pancen tresna karo aku, dheweke bakal luwih ngerti aku. Yen dheweke pancen bener, mesthine bakal entuk aku. ”
Sedih, iki ora bener.
Kanthi nyingkirake awake dhewe saka dilema sing pengin dideleng lan ing wektu sing padha wedi dideleng, mula kita bisa ngadeg kanthi mantep lan ngidini entuk perhatian sing paling kita idham-idhamake lan dikarepake mitra.